Διαδραστικό κείμενο της Performance "Μου χαρίζετε αυτό το χορό;"

Αγαπητοί φίλοι, το παρακάτω κείμενο που ερμήνευσα στο Διεθνές Φιλανθρωπικό Φεστιβάλ Tango  αποτελεί μια διαδραστική σύνθεση δικών σας εμπειριών, απόψεων, αισθήσεων και συναισθημάτων. Ευχαριστώ από καρδιάς που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μου για μια ξεχωριστή συνδημιουργία που στηρίζει το πολύτιμο έργο του συλλόγου Συζωή. 

   Το Τάνγκο ορίζεται από σώματα, χέρια, δάχτυλα που αγγίζονται,  μπλέκονται. Ματιές που διασταυρώνονται. Ψυχές που ενώνονται σ' έναν αέναο ρυθμό. Κι εμείς κοιτώντας τους χορευτές ερωτευόμαστε απ' την αρχή τη μουσική, το χορό, τη ζωή, τον ίδιο τον έρωτα.
   Σαν ξύλινη μαριονέτα άκαμπτη στην αρχή που μετουσιώνεται στα χέρια του παρτενέρ της σε υγρό ρέον... Αυτό ένιωσα όταν πρωτοχόρεψα Τάνγκο.
   Στην έκτη δημοτικού σε κάποια σχολική γιορτή, ζήτησα από τον πρώτο μου έρωτα να χορέψουμε αγκαλιαστά ένα Τάνγκο. Τα πόδια μας σμίξανε τόσο όσο και οι ανάσες μας. Η ανάμνηση εντυπώθηκε ανεξίτηλα στο μυαλό μου και ενέπνευσε τις κατοπινές ενήλικες πια απόπειρες να πηγαινοέρχεται ο  έρωτάς μου μεταξύ ουρανού και γης.
   Το καλοκαίρι των 20 μου χρόνων, σε ένα ταξίδι ανταλλαγής φοιτητών βρέθηκα στην Αργεντινή. Κάθε ημέρα άλλα τοπία, άλλες παρέες, ετερόκλητα πλήθη. Ένα βράδυ μας πήγανε σε κλαμπ. Τα είδη της μουσικής άρχισαν να εναλλάσσονται, ώσπου έπαιξε ένα υπέροχο Τάνγκο. Με πλησίασε με αυτοπεποίθηση ένας ψηλός Αργεντινός. Ο κόσμος  γύρω μου έπαψε να υπάρχει. Μια άλλη ψυχή με διαπέρασε, χρησιμοποίησε το κορμί μου για να με παρασύρει σ’ ένα ταξίδι νοσταλγικό αρωματισμένο «όπως παλιά» με τον ιδρώτα ενός πρωτόγνωρου πάθους, ένα ταξίδι στην αιωνιότητα. Δε θυμάμαι καν το όνομα του. Δεν είμαι σίγουρη αν το είπε ποτέ. Χαιρετηθήκαμε με ένα χαμόγελο.
   Σαν Μυστική Συμφωνία, σαν Εξομολόγηση, ό,τι είναι κρυμμένο βαθιά μέσα μας εκφράζεται και ταυτόχρονα αφουγκράζεται. Ένα ατέρμονο δούναι και λαβείν που απαιτεί την ολοκληρωτική σου παρουσία αγγίζοντας νοερά το πέταγμα της πεταλούδας.
   Ένα ζευγάρι σε στενό δρομάκι, που χορεύει σαν να αφηγείται έναν έρωτα γεμάτο ένταση και συγκρούσεις, μια μισοσκότεινη αίθουσα με ξύλινο πάτωμα, όπου η μουσική «σπάει» τη σιωπή, ένα λιμάνι τη νύχτα, με φώτα πλοίων και μοναχικούς ανθρώπους να πίνουν ένα ποτήρι κρασί και να ακούν μουσική. Εικόνες ξεριζωμού και προσφυγιάς. Ένα παλιό μπαρ με καθρέφτες, όπου οι μελωδίες μπλέκονται με τον καπνό και τις ιστορίες των θαμώνων, η αγκαλιά δύο σωμάτων που εναλλάσσει ένταση και παύση.
   Ταξίδεψα νοερά στο Μπουένος Άιρες διασχίζοντας σοκάκια μια ατελείωτη νύχτα... Έπειτα ο ήχος.... ο πιο ερωτικός.... ο ήχος του tango που οδηγεί σε μια αιθέρια συνεύρεση με διαφορετικές αφετηρίες...
   Το φιλί να αιωρείται ανάμεσα στις νότες αναβλύζοντας άρωμα κρασιού Malbec. Χόρευα μαζί σου στις μελωδίες ενός άλλου Piazzolla... σε έβλεπα και χόρευα... σε άκουγα και χόρευα... Χορός πάθους και έκστασης. Δεν χόρευαν τα σώματα, χόρευαν οι ψυχές. Μάχη για τον απόλυτο έλεγχο ή απελπισμένη προσπάθεια για την τέλεια εξίσωση και το κατά φαντασίαν ανιδιοτελές μοίρασμα; Ποιος ξέρει...
   Το Τάνγκο έχει πολιτισμική ταυτότητα, αποπνέει έναν αέρα  αυτοπεποίθησης και σαγήνης σε κάθε χορευτική φιγούρα. Απελευθερώνει όνειρα, πληγώνει μνήμες. Άνθρωποι με διάφορες αναπηρίες μπόρεσαν μέσα από το εκφραστικό του καταφύγιο να αποφορτιστούν, να συνεργαστούν, να τολμήσουν, να ανέβουν στη σκηνή, να παίξουν θέατρο, να ακολουθήσουν τα βήματα της ζωής που τους αρνούνταν.
   Όταν προσπαθείς να αποφεύγεις τις σκιές, η επαφή σου με  οτιδήποτε ανθρώπινο, μοιάζει με λύτρωση. Ο ήχος ταξίδευε με ρυθμικά κύματα από το πρόσωπο μου προς τα χέρια και τα πόδια... Άρχισα να κινούμαι με καθοδήγηση.... φοβισμένα... μη χτυπήσω.... Θυμάμαι τα χέρια σου ως αφή μόνο... να τοποθετούν τα δικά μου στις σωστές θέσεις και να με σφίγγουν. Μα έπειτα από λίγο συνέβη κάτι μαγικό..... Ο χώρος ήταν πλέον δικός μου... δεν είχα εχθρούς γύρω μου... μόνο ρυθμό... τα δικά μου χέρια οδηγούσαν τα δικά σου... Χόρευα χωρίς να φοβάμαι τη σκιά... Ήταν απλά TANGO!
   Όπως στην αρχαία τραγωδία επέρχεται η κάθαρση, έτσι κι εδώ θα αναδειχτεί η αλήθεια της επιθυμίας μας. Στο τέλος του Τάνγκο όλη η πόλη θα χτυπά στο ίδιο μέτρο με τις καρδιές μας.
-Puedes darme este tango?
-Si!

Φωτοκλίκ site specific performance από τον απίθανο Tommy Courtis. Κατά τη διάρκεια της παράστασης έπαιξε εξαίσια ακορντεόν η Άννα Μαρία Κότσιφα. Ακούστηκαν τα παρακάτω τραγούδια : Το Τανγκο της Νεφέλης, Πες μου μια λέξη, Για ένα Τανγκό, Πεθύμησα ένα σύννεφο και το δικό μας Να ξερες πόσο σε αγαπώ σε στίχους του πατέρα μου Θοδωρή Αθανασόπουλου.

Προηγούμενο άρθρο

Διήγημα "Ψηφιδωτό στερητικών άλφα" στην Ανθολογία "Ανάμεσα σε ουρανό και γη"

Επόμενο άρθρο

Ατμοσφαιρική παράσταση "Μου χαρίζετε αυτό το χορό;" στο Διεθνές Φεστιβάλ Tango